30 septiembre 2006


Tengo ganas de volver a aquel lugar para sentirme en paz conmigo mismo y con la naturaleza, a la que debo mi existencia. Aquí se la valora mucho. He de aprender a valorarla acercándome a ella y compartiendo mis alegrías y tristezas con ella.
Cambiando de tema, justo delante de Gyeonggijeong se puede encontrar la Catedral de Jeondong. Sí, una supercatedral a lo polaco en pleno barrio antiguo de Jeonju. La verdad es que impacta mucho. Es el sincretismo que taaanto oímos hablar en la UAB sobre Corea... Sobretodo el religioso, donde se pueden observar templos de distinto credo en pocos metros cuadrados.
Después de las rigurosas visitas culturales habíamos quedado Tenny y yo con mis compis de clase para cantar en los famosísimos karaokes. El fenómeno de los "Norebang" está superextendido por Corea. Cada 2 tiendas hay un norebang con todas sus salas llenas de gente entonando canciones de todo tipo. Suerte que están bien insonorizadas... Os explico un poco en qué consiste esto del Norebang. Hay que pagar por anticipado. Se suele comprar 1 hora, que vale alred
edor de 5000 won (unos 4 euros) y te asignan una sala con todo lo necesario para convertirte en cantante famoso durante un rato. Tienes tus sofás, micros, teles y panderetas incluso! Como he dicho antes, normalmente se compra 1 hora porque te suelen ir regalando tiempo a medida que vas cantando. Y es que al final de cada canción recibes una puntuación que va sumándose y así ganar más minutillos. El repertorio de canciones es inacabable. Hay millones. Incluso en castellano como las típicas de La Macarena, Eres tú o alguna paranoia más.

Como ya sabéis los que me conocéis, no estoy nada dotado para la canción, pese a que cada dos por tres entone (destrozándola al momento) alguna melodía. Si no queréis padecer fuertes dolores de cabeza os recomiendo encarecidamente no venir a locales de este tipo conmigo (o monopolizar de alguna manera los micros, aunque sabéis que haré lo que pueda por recuperar uno :P ) .
Después de dejarnos la voz en esa sala fuimos a beber "Soju" (소주), un tipo de aguardiente hecho de la fermentación de granos de trigo y de las patatas (qué raro, no?). Tiene una concentración alcohólica de unos 22º y se bebe en vasos de chupito. Si encontráis el gusto un poco fuerte (lo entiendo) podéis probar el "Kwail Soju" ("Kwail" significa fruta). Lo hay de muuuuchos tipos. Yo he probado el de Kiwi y el de Fresa. Tened cuidado, porque entran muuuy bien y luego sin darte cuenta no puedes levantarte de la silla de lo mal que vas (lo digo por experiencia propia :P )
Comentarios:
<< Volver
oh! sí que semblen bonics els llocs!!!!! ull amb les ingestes alcohòliques (blat i patata..?!natural sona...més q porqeriDes que ens anuncien per la TV)....imagina't el fetge posant la mateixa cara que l'escamarlà aquell de peluix (q bo!!!...vaig veure una versió mico i d'altres bestioles). iei!! ganbatte ne amb cosa-estudis i gaudeix dels temps ociosos, q sembla haver gent molt maca per allà!
Hola Edu!!!!
me n'alegro molt que et vagi tant bé per terres asiàtiques, el blog pinta de conya, així que et felicito.
No sé qui 'm'espantarà' ara amb la famosa frase: "Compra barratto barrato!!!!" xD
Suposo que ja saps qui sóc, no?
Ptons de l'altra banda del món
Eriin (Conxi pels amics)
Publicar un comentario
me n'alegro molt que et vagi tant bé per terres asiàtiques, el blog pinta de conya, així que et felicito.
No sé qui 'm'espantarà' ara amb la famosa frase: "Compra barratto barrato!!!!" xD
Suposo que ja saps qui sóc, no?
Ptons de l'altra banda del món
Eriin (Conxi pels amics)
<< Volver